Een nieuw perspectief op verbinden

De kwantumtheorie leert ons dat alles op het meest fundamentele niveau bestaat uit vibrerende energie. De stoel waarop je zit, de tafel waaraan je werkt het gebouw waarin je je bevindt. Alles is vibrerende energie.

Wij bestaan op fundamenteel niveau dus ook uit energie. Best een lastig concept. Kijk maar eens naar je handen. Energie kunnen we niet zien, maar dit betekent niet dat het er niet is. Denk maar eens aan radiogolven. Of als je tastbaar bewijs wilt hebben steek je vingers maar eens in het stopcontact.

David Bohm (Natuurkundige) zegt: Wij zijn allemaal verbonden. Als dit zou kunnen onderwezen, en als mensen het konden begrijpen, dan zouden we een ander bewustzijn hebben. (Alan Seale, wat wel werkt p.160).

Het baanbrekende onderzoek in de kwantumfisica van de afgelopen jaren brengt ons (terug) naar een wereldbeeld van ‘alles is één’. Laten we de theorie hierboven, die ik veel te simpel en eenvoudig beschrijf, eens als uitgangspunt nemen bij het kijken naar onze organisaties. Een organisatie is in de kern een optelsom van mensen, energie dus. Onze intenties en gedachten zijn ook energie. Je straalt deze intenties, gedachten, overtuigingen dus feitelijk uit. Als we deze energie uitstralen, hoe zit het dan met het ontvangen? Welk effect heeft dit op verbondenheid?

Kortom we beïnvloeden elkaar continu bewust en op onbewust niveau. Sterker nog we stemmen ons op elkaar af. De frequentie van de trilling gaat synchroniseren als men zich verbonden voelt. Verbonden op zingevingsniveau, een bijdrage leveren aan een hoger doel, de bedoeling, de why van het collectief.

Men herkent de visie niet. Dit heeft dus effect op verbinding Een tijdens ons onderzoek veel gehoord geluid is dat strategieën, missies, visies etc. zeker niet overal leidend zijn voor de praktijk. Men herkent de visie niet, ziet de link niet met het eigen werk, vind ze te vaag en te onzeker (‘wat betekent dat hele verhaal nou echt voor wat ik in de praktijk doe’?). Ook ervaart men onzekerheid omdat men soms waarneemt dat de feitelijke prioriteiten van de managers heel ergens anders blijken te liggen dan de fraaie statements in visie- en strategiedocumenten en verhalen. Dit falsifieert het managementadagium dat de strategie leidend is voor alles wat iedereen doet. Wat er in de dagelijkse praktijk speelt zijn concrete samenwerkingsproblemen, dingen die niet goed lopen, wachttijden, werkdruk, zorgen over de trage veranderbaarheid, niet weten of men bepaalde concreet gevoelde problemen zelf mag en kan oplossen, etc.

Dit alles heeft effect op de verbondenheid en uiteindelijk hoe de klant dit ervaart Je merkt het namelijk als het niet congruent is. Loop maar eens een bedrijf binnen. Hoe ervaar je het? Wat zie je? Hoe voelt het? Klopt het? Hoe is de interactie?

Ter inspiratie  en afsluiting een prachtige speech van Prof. Sumantra Ghoshal op dit vlak tijdens het World Economic Forum:

https://www.youtube.com/watch?v=UUddgE8rI0E

Meer lezen? Een paar mooie boekentips: Het Veld, Lynne MacTaggart Wat wel werkt, Alan Seale Synchronisiteit, Joseph Jaworski