Je ziet het pas als je het doorhebt. Welke les we wereldwijd van Trump kunnen leren.

Met de komst van President Trump wordt voor mij duidelijk dat het patriarchale tijdperk aan het einde van haar levensfase is gekomen. Het is als een ster die uitdooft. Die raapt al zijn energie bij elkaar en geeft vaak een krachtige explosie (of beter implosie). Trump zijn gedrag in de afgelopen 6 maanden laat duidelijk zien wat we te doen hebben.

Tijdens deze ‘explosie’ wordt duidelijk dat wij het anders willen, dat het anders moet en dat het anders kan. In onze zoektocht naar hoe het anders kan, zijn we vaak op zoek naar wat we nog niet hebben en zoeken we naar complexe vernieuwing. Terwijl het goud vaak voor het oprapen ligt en eigenlijk vrij simpel is.

Welk tijdperk? Volgens wikipedia: Het patriarchaat is een term in de sociologie om een maatschappijvorm aan te duiden waarin vaders of meer algemeen de mannen een dominante rol innemen. De man als hoofd van: de familie, de kerk, onze organisaties, etc. Diegene die tot 30/40 jaar geleden bijna alleen studeerden, zij die het land bestuurden. Zij die vast willen houden aan een sterk hiërarchisch, top-down handelend en vanuit macht opererend organisatiemodel. De command & control structuur, waarin we geloven in een maakbare wereld en deze willen beheersen. Van veel kanten wordt dit model in twijfel wordt getrokken. We zien ook dat dit model in de afgelopen decennium meer en meer vervaagd. Terug naar de man of liever naar de mannelijke energie (die vrouwen ook bezitten). We hebben het dan over Doen. Drijfveren die gaan over het realiseren van doelen, daadkracht, zaken voor elkaar krijgen, plannen en organiseren, zaken in de wereld zetten, communiceren, discipline, het “ik” in de zin van initiatief en sturing. Verantwoordelijkheid nemen.

Deze drijfveren zijn niet negatief, ze zijn waardevol en noodzakelijk. Er is echter meer. Het lijkt tegenwoordig vooral te gaan over de feiten, het realisme (laat maar zien), de daadkracht om iets neer te zetten en de intuïtie waarvan uit we dit doen. De behoefte aan continue (economische) groei. We zijn een sterk geïndividualiseerde samenleving geworden. Mede door het langdurige belang van het individuele resultaat en onze collectieve overtuigingen met betrekking tot wanneer we succesvol zijn.

Terug naar Trump Twee weken geleden was er de rondleiding bij de NAVO wat prachtig beeldmateriaal gaf over ons patriarchale tijdperk. Het veel besproken voorbeeld waarbij Trump zijn collega uit Montenegro letterlijk aan de kant duwt, voor hem komt staan, zijn neus in de lucht steekt en zijn jasje zelfvoldaan rechttrekt wanneer hij de beste man is gepasseerd (mijn beeld van de werkelijkheid). Voor hen die het hebben gemist hierbij de link naar de video.

Gedrag lokt gedrag uit. Het gedrag van de nieuwe president van Frankrijk, meneer Macron, is niet veel beter. De handdruk die beide heren elkaar geven is een krachtmeting. Klik hiervoor de link naar de video. Hiermee laten zij de wereld zien dat met de komst van Trump een splitsing is ontstaan tussen in ieder geval beide continenten (EU/VS). Een splitsing van bondgenoten. Veranderen lastig? Trump regelt het in slechts 6 maanden. De globalisering verschuift naar protectionisme. America first. Het belang van dit laatste wordt overigens treffend duidelijk als je van JFK Airport naar de stad New York en terug rijdt. Als ik dit vergelijk met 2 decennia en 4 jaar geleden voel en zie je het verval. Constant gaten in de weg. Slecht onderhouden bruggen, huizen en voorsteden. De enorme staatsschuld in de VS lijkt in ieder geval niet ten goede te zijn gekomen aan het eigen onderhoud. Kortom; verstandig om eerst met ‘jezelf’ aan de slag te gaan.

Dan de collectieve zoektocht hoe het anders kan en het goud dat voor het oprapen ligt De vrouwelijke energie maakt ook onlosmakelijk onderdeel uit van onze natuur. Zoals Yin en Yang, dag en nacht, eb en vloed, etc… Waar de mannelijke energie gaat over DOEN gaat de vrouwelijke energie over ZIJN. Empathisch luisteren. Open staan voor andere culturen, overtuigingen, inzichten. Verbinden. Vernieuwen (innovatie) en samenwerken, bezieling en betrokkenheid. Visie en strategie en het belang en het zien van de ander. We zijn geen individuele wezens. Vanuit onze natuur zijn we gericht op samenwerken. We zijn op fundamenteel niveau allemaal met elkaar verbonden (zie mijn vorige blog Een nieuw perspectief op verbinden). Dit zijn in mijn optiek de uitdagingen van onze tijd.

Meer balans tussen mannelijke en vrouwelijke energie in de samenleving Afgelopen maanden viel bij mij het kwartje. Of op zijn Cruijff’s: je ziet het pas als je het doorhebt. In gesprek met mijn eigen coach. In de teamsessies die ik heb begeleid. In de ACT-metingen die ik heb besproken. In de ontwikkelgesprekken die ik heb gevoerd. Dit alles in uiteenlopende branches met mannen én vrouwen. Velen geven aan juist die vrouwelijke energie zoals hierboven beschreven te willen ontwikkelen, meer in te willen zetten of duidelijker te benutten. Meer samenwerken. Meer verbinding. Als voorwaarde voor een duurzaam resultaat. Zij weten intuïtief, en voelen zich innerlijk uitgedaagd, dat ze hiermee aan de slag willen gaan. Nog meer naar hun gevoel willen (leren) luisteren en van hieruit willen acteren. Niet als tegenhanger van het mannelijke deel, maar juist meer in balans. In evenwicht. Zoals de natuur het bedoeld heeft. Deze potentie ligt al lang in de mens besloten. Onze context zorgt er nu nog voor dat deze competenties minder worden ontwikkeld. Het enige wat top-down goed werkt is voorbeeldgedrag. In de huidige fase brengen we juist met voorbeeldgedrag onze organisaties, landen en samenleving naar een nieuw tijdperk.

Een groot deel van deze thema’s (visie, leiderschap, samenwerken, luisteren, bezig met de kern van het werk) kwamen ook terug in ons onderzoek naar “Wat er nu echt speelt in organisaties”. In 2016 zijn we online met ruim 100 deelnemers uit verschillende branches in gesprek gegaan. De uitkomsten hebben we met 16 deelnemers onderzocht en samen samengevat in het volgende artikel-wat-speelt-er-nu-echt

Deze blog is mede geïnspireerd door het boek Autoriteit van Paul Verhaeghe. Een aanrader. Dank Carl voor de tip.